Gorycz Lyrics

Nic co ludzkie już ludzi nie różni od prochu
ani gniew ani krew ani płacz
to Gorycz idzie
cierpi sztuka na śmierć
po wnętrzach pustych jak groby
czerw rozkłada młode mięso
rozkosz jest czarna jak bezpłodna przyszłość
oto człowiek leje spermę w szklaną gwiazdę
samotnie wertuje płonące karty tragedii
a popiół słów wypełnia martwe usta aż po brzegi warg
zstępuje gorycz ofiarna modlitw królowa
i ziemi tej oblicze zszarga od nowa
zawsze cierpienie bliźniego cieszy czymś ludzkie oczy
ktokolwiek patrzy i gdzie