To Co W Człowieku Nieuniknione Lyrics

Dzień w dzień stajesz przed lustrem
Jedynie ból w szklaną powłokę wlewając
Odbity obraz twój umysł w szaleństwie zatraca
Wbijając weń kły i równomiernie rany zadając

A jednak powrót już jest niemożliwy
Bo pętlę twój los zaczął znów łączyć
Bo ciemność i ból panują w twej głowie
Bo twe ciało wisi bezwładnie na linie

I kołysze się wraz z ruchem księżyca
A wiatru podmuchy na boki je łamią

Twój sznur już się zerwał
Ty leżysz na ziemi

I dzień po dniu
Wciąż w proch się zamieniasz

Niebo w swym żalu łzy wielkie wypuszcza
Lecz niedługo przestanie
Bo ciebie już nie ma a to co zostanie
I tak będzie zapomniane