Byłem ongiś dębem Lyrics

Nocą rozszeptaną, na pochmurnym nowiu,
Gdy z odry nie patrzą srebrzyste księżyce,
Zaczajony w drżącym, nadbrzeżnym sitowiu,
Podsłuchałem losów swoich tajemnice:

Byłem ongi dębem - pogańskim psalmistą,
Śpiewałem - ostatni swarożyca żerca,
Korzeniami w ziemię wrastałem piaszczystą ,
Wgryzłem się drapieżnie I sięgnąłem serca!

Dlatego dziś śpiewem płynę nad tą woda,
Budząc w niej kręgi coraz dalsze, szersze,
A trzciny wpatrzone w toń chór ze mną wiodą
I muzycznie moje deklamują wiersze.

Ziemia krąży we mnie krwią swojego serca
I z ust mych wyrywa się pieśnią dębową,
Dlatego ja - śpiewny dąb, poeta, żerca -
Sieję tu po wiekach znowu polskie słowo.